Jaka jest etymologia wyrażenia przyimkowego do cna?

Szanowna Pani,
chciałabym zapytać o poprawność pewnego zwrotu. Ostatnio w pracy użyłam sformułowania Wystawa jest poświęcona Dniowi Europy. Powiedziano mi, że jest to rażący błąd. Mi natomiast wydaje się, że jest tu wymagany celownik, a jest to przecież prawidłowa odmiana.
Będę bardzo wdzięczną za odpowiedź.

Szanowni Eksperci,
jak najlepiej zapisać nazwę produktu będącego połączeniem gąbki i ścierki: gąbko-ścierka, gąbkościerka czy gąbko ścierka (z tym ostatnim zapisem się zresztą spotkałam)?
Dziękuję i pozdrawiam,
Joanna

Szanowna Poradnio,
chciałabym zapytać o poprawną formę zapisu pewnej nazwy. Stowarzyszenie nazywa się AMP Futbol Polska i zrzesza osoby po amputacjach kończyn, grające w piłkę nożną, czyli… No właśnie, w co te osoby grają? Na stronie Stowarzyszenia znalazłam formę w ampfutbol – czy taka pisownia (łączna) jest poprawna? Jeśli nie, jaki zapis Państwo proponują?
Będę wdzięczna za odpowiedź.
AK

Zwracam się do Państwa z pytaniem, z którym nie potrafię sobie poradzić. Jak w języku polskim powinno się przez przypadki odmienić imię Dua? Przede wszystkim problem pojawia się w celowniku i miejscowniku. Dule, Dui czy jednak ze względu na obce pochodzenie imienia powinniśmy w ogóle zostawić je w spokoju? Ze względu na rosnącą popularność brytyjskiej piosenkarki (Dua Lipa) o takim imieniu uważam, że pytanie jest całkiem na czasie.

Pozdrawiam
Jakub Borowiec

Dzwonię do znajomej i pytam: W domuś. Poprawne. Ona zaś odpowiada: W domum. Też może być?
Dziękuję za wyjaśnienie.
Anna K.

Witam!
Chodzi mi o PIT, czyli serię druków do rozliczeń podatkowych.
1. Czy prawdą jest, że w Polsce polski urząd wyprodukował dla Polaków druk powszechnego użytku i nazwał go w jakimś nieznanym języku? Słyszałem, że PIT to Personal Income Tax – czy to prawda, a jeśli tak, to co to znaczy?
2. Jak się ów PIT odmienia? Oczywiście „Wypełniam druk PIT”, a czy można powiedzieć (napisać) „Wypełniam PIT-a”? A może PITa? Albo „Zawarłem w PIT-cie dane…? A może w Picie?
Jak to z tym PIT-em jest?

W połączeniach liczebnik-rzeczownik, rzeczownik ma niekiedy niestandardową odmianę. Wszystkie liczebniki oprócz „dwa”, „trzy”, „cztery” (oraz 22, 23, 24 itd.) zachowują się w mianowniku i bierniku nieco jak rzeczowniki – poprzedzają rzeczowniki w dopełniaczu. Tymczasem, gdy po liczebniku występuje rzeczownik rodzaju męskoosobowego, charakter rzeczownika przyjmują również liczebniki „dwa”, „trzy”, „cztery” (dwóch mężczyzn; w mianowniku – opcjonalnie dwaj mężczyźni). Skąd taka niekonsekwencja?

Szanowna Redakcjo!
Uprzemie proszę o podanie etymologii słowa Kwidzyn.
Piotr, Gliwice

Wielu z nich zaznaczało, że to zrobili  czy:  to zrobiło?